مقاله دیدگاه مولوی در ارتباط با تعلیم و تربیت

مقاله آشنایی با دیدگاه مولوی در ارتباط با تعلیم و تربیت

در تحقیق حاضر ابتدا به بررسی خلاصه شرح حال مولانا پرداخته میشود سپس مهرورزی در تعلیم و تربیت از دیدگاه مولوی، مثنوی کتابی تربیتی و بررسی دیدگاه مولوی در ارتباط با تعلیم و تربیت بررسی میشود. در زیر بخشهایی از متن مقاله دانلودی آورده شده است.

خلاصه شرح حال مولانا

عالم عامل و عارف کامل صاحب علم الیقین مولانا جلال الدین محمد بن محمد بن الحسین البلخی قدس سره مولود شریفش در قبه الاسلام بلخ از بلاد خراسان در ششم ربیع الاول سنه 604 هجری روی نمود. پدران آنجانب از علما و فضلای کبار آن دیار بوده اند. گویند مولانا در کودکی به هر سه یا چهار روز یک بار افطار می نمود و در سن شش سالگی با والد خود مولانا بهاالدین محمد ملقب به سلطان العلما او را اتفاق سفر افتاد . مولانا بهاالدین در نیشابور با جناب شیخ فریدالدین عطار قدس سره ملاقات نموده جناب شیخ کتاب اسرار نامه را که یکی از مولفات خود بود به مولانا جلال الدین عنایت فرمود و به مولانا بهاالدین گفت که این فرزند را گرامی بدار زود باشد که از نفس گرم آتش به سوختگان عالم بزند. سپس مولانا بهاالدین جناب شیخ را وداع کرده عازم بیت الله الحرام گردید و به بغداد آمد و در بغداد بزرگان و دانشمندان لوازم احترام نسبت به آن جناب به جای آوردند مولانا بهاالدین در آنجا مدت یک ماه تفسیر بسم الله فرمود چنانکه تقریر روز اول به ثانی نسبت نداشت . جمعی که طرف سلطان علاالدین کیقباد سلجوقی از کشور روم به دارالخلافه بغداد آمده و آن تقریر دلپذیر را استماع نموده بودند چون به روم بازگشتند از مناقب مولانا آنچه مشاهده کرده بر سلطان عرضه داشتند.

...

مولوی و تعلیم و تربیت

دیدگاه عقل مدارانه متأثر ازعقیده ماتریدی مولانا او را بر آن داشته است تا همانند غواصی ماهر با غوطه ور شدن در دریای عقل و خرد ، آنرا پیوسته مورد تمجید و تحسین قرار دهد و جریان اندیشه های اخلاقی و تربیتی و کلامی خود را بر این مدار به حرکت درآورد.بدین گونه است که بطور مثال حکمت الهی را اینگونه تفسیر می کند که برای انسان حد معینی از آزادی را اثبات کند، بدون آنکه موجب نفی و انکار مشیّت خداوند شود.

از این روی معتقد است ، اگر خداوند مومنان را در دوزخ عذاب کند یا کافران را در بهشت پاداش دهد عملی ظالمانه است و خداوند چنین نمی کند. - معنی جُف القلم کی آن بود که جناها با وفا یکسان بود

...