مبانی نظری اختلال خوردن، بی اشتهایی و علل آن

معرفی مبانی نظری اختلال خوردن، بی اشتهایی و علل آن؛ فصل دوم پایان نامه با فرمت ورد با منبع نویسی دقیق

بخشهایی از متن مبانی نظری

تعریف و طبقه بندی اختلالات خوردن

اختلال های خوردن، اختلال هایی روان شناختی هستند که با نگرانی بیمارگون در مورد شکل بدن، خوردن و وزن مشخص می گردند. تاکنون هیچ تعریف جامعی در خصوص اختلال های خوردن که مورد توافق همگان باشد، به دست نیامده است. اما سه ویژگی عمده برای تعریف آنها ضروری فرض شده اند: 1) اختلال مشخص در عادات خوردن یا رفتار کنترل وزن؛ 2) اختلال از لحاظ بالینی منجر به مشکلات جدی سلامت جسمی یا کارکرد روانی اجتماعی می شود؛ 3) مشکلات ایجاد شده نباید در نتیجه بیماری پزشکی یا اختلال روان شناختی دیگری ایجاد شده باشد.

بر اساس چهارمین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی، اختلال های خوردن شامل بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال های خوردن تصریح نشده که خود شامل خوردن با ولع است، می باشد. بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی به عنوان عمده ترین اختلال های خوردن شناخته شده اند. بی اشتهایی عصبی، بر حسب خودداری از حفظ کمترین وزن بهنجار بدن مشخص می شود. پرخوری عصبی بر حسب دوره های مکرر خوردن با ولع و به دنبال آن رفتارهای جبرانی نامناسب مانند: استفراغ عمدی، مصرف نابجای داروهای ملین، مدرها و سایر داروها، روزه داری یا ورزش مفرط مشخص می شود. آشفتگی در ادراک شکل و وزن بدن، ویژگی اصلی بی اشتهایی عصبی و پرخوری است. 90 تا 95 درصد جمعیت افراد مبتلا به بی اشتهایی یا پرخوری عصبی را زنان تشکیل می دهند..

بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی قدیمی ترین اختلال خوردن است و ورود آن به قلمرو پزشکی به قرن میلادی بر می گردد. منابع مختلف چهار ویژگی تشخیصی برجسته ی بی اشتهایی عصبی را بدین شرح می دانند: تلاش مدام برای لاغری از راه رژیم غذایی و تمرین، ترس شدید از افزایش وزن یا چاق شدن با وجود کمبود وزن آشکار، ارزیابی های سخت گیرانه در مورد اندام و وزن و ادراک تحریف شده از تصویر بدن، و ویژگی چهارم با توجه به شیوع بیشتر این اختلال در زنان و دختران، قطع قاعدگی در زنان بالغ می باشد.

افراد مبتلا به این اختلال، وزنی کمتر از 85 درصد وزن بهنجار خود دارند. معمولاً کاهش وزن در ابتدا از راه کاهش میزان کل غذای مصرفی صورت می گیرد. اگرچه در برخی ممکن است با کنار گذاشتن غذاهای پرکالری از رژیم غذایی شروع شود اما بیشتر آنها سرانجام رژیم بسیار محدودی را حفظ می کنند. روش دیگر کاهش وزن: تخلیه (یعنی استفراغ عمدی) یا مصرف نابجای ملین، مدرها و ورزش زیاد از حد، است. از طرفی برخی پژوهش ها نشان داده اند که نمرات نگرش های خوردن، تمایل به لاغری و نارضایتی بدنی با مقدار ورزش های شدید رابطه ی معناداری دارند و از طرفی میان شدت ورزش و طول بستری شدن، رابطه ی معناداری یافت شد...

پراشتهایی عصبی

اصطلاح بولیمیا از دو کلمه یونانی گرفته شده که به معنای گاو نر گرسنه می باشد. انسان احتمالاً هزاران سال است که با پرخوری دست به گریبان است، و عمل استفراغ بعد از خوردن نیز هزاران سال قدمت دارد. با این حال، با انتشار مقاله ای توسط راسل در سال 1979 بود که برای اولین بار به شکل رسمی به عنوان سندرم بالینی پرخوری عصبی شرح داده شد و در سال 1980 به عنوان اختلال در DSM - III گنجانده شد. گنجاندن آن درDSM-III موجب رشد قابل ملاحظه ی ادبیات مربوط به ویژگی های این اختلال و درمان آن گشت.

ویژگی های اصلی پرخوری عصبی عبارتند از: خوردن با ولع و روش های جبرانی نامناسب برای پیشگیری از افزایش وزن است. به علاوه، خود سنجی فرد مبتلا به پرخوری عصبی به شدت تحت تاثیر شکل و وزن بدن قرار دارد...

فهرست مطالب مبانی نظری

اختلال خوردن

تاریخچه اختلالات خوردن

تعریف و طبقه بندی اختلالات خوردن

بی اشتهایی عصبی

ویژگیهای شخصیتی و روانشناختی

همه گیرشناسی بی اشتهایی عصبی

سبب شناسی بی اشتهایی عصبی

عوامل زیست شناختی

عوامل فرهنگی و اجتماعی

عوامل روانشناختی و روانپویشی

پراشتهایی عصبی

همه گیرشناسی پراشتهایی عصبی

ویژگیهای شخصیتی و روانشناختی

عوامل زیست شناختی

عوامل فرهنگی و اجتماعی

عوامل روانشناختی

منابع فارسی و انگلیسی